Na vijf jaar daling, is de armoede in Nederland vorig jaar gestegen. Dat blijkt uit de nieuwe armoedecijfers van het CBS. Inmiddels leven 551.000 mensen onder de armoedegrens en nog eens 1,1 miljoen mensen daar nét boven, met nauwelijks spaargeld. Volgens het Armoedefonds is deze stijging geen verrassing. “Armoede is geen natuurverschijnsel of toeval, maar het gevolg van politieke keuzes die directe gevolgen hebben voor mensen”, aldus Henk de Graaf, directeur van het Armoedefonds.
Het Armoedefonds ziet dagelijks wat deze cijfers in de praktijk betekenen: meer hulpvragen, grotere tekorten en toenemende schulden. “Het wegvallen van de energietoeslag zonder vervanging, en het uitblijven van structurele maatregelen die ervoor zorgen dat mensen ‘gewoon’ kunnen rondkomen, storten mensen in onzekerheid, schulden en stress”, zegt De Graaf. “We moeten hen juist nu warmte geven.”
Hoewel het aandeel kinderen in armoede gelijk is gebleven, waarschuwt het Armoedefonds dat dit geen reden is voor geruststelling. In elke schoolklas zitten gemiddeld 3 kinderen die met armoede of bijna-armoede te maken hebben. De Graaf: “Dat betekent zonder ontbijt naar school gaan, je verjaardag niet kunnen vieren of enkel een zomerjas dragen terwijl het buiten koud is”.
Armoede heeft bovendien verstrekkende gevolgen voor de gezondheid. Vier op de tien mensen die arm of bijna-arm zijn, ervaren hun gezondheid als matig tot slecht. Mensen in armoede leven gemiddeld zeven tot negen jaar korter dan mensen die meer te besteden hebben. Armoede kost daarmee letterlijk levensjaren. “Stress, ziek worden en zelfs een kortere levensverwachting. Dat is de prijs van armoede. En dat mogen we nooit normaal vinden.”
Het Armoedefonds roept op om armoedebestrijding leidend te maken in de formatie. “Armoede wacht niet. We weten al jaren wat werkt.” Het Armoedefonds roept op om armoedebestrijding niet langer te benaderen met tijdelijke lapmiddelen, maar te kiezen voor structurele oplossingen: voorspelbaar inkomen door het verhogen van het sociaal minimum, schuldenaanpak en investeren in preventie. “We mogen nooit accepteren dat honderdduizenden mensen niet rondkomen. Zolang beleid mensen onder de armoedegrens duwt of daar laat zitten, blijft armoede een politieke keuze”, aldus De Graaf. “En die keuze kan en moet anders.”