“Het is elke dag een strijd, maar die tas betekent dat we weer een week verder kunnen”

“Het is elke dag een strijd, maar die tas betekent dat we weer een week verder kunnen”

 

Angelina (24) woont samen met haar ouders en broertje. Tussen Angelina en haar broertje zit nog een overleden broertje. Hij werd geboren met een ernstige afwijking aan zijn middenrif. Doordat hij een gat in zijn middenrif had, zaten zijn organen in zijn borstholte waardoor zijn longen nauwelijks ruimte hadden om te groeien. Ook had hij een kleine hersenbloeding gehad.

“Na zestien dagen kreeg hij een ernstige infectie erbij en kwam hij te overlijden”, vertelt Anne-Lize, de moeder van Angelina. De andere zoon van Anne-Lize is met een ernstige blaas – en nierafwijking geboren. Zijn nieren waren dusdanig beschadigd dat ze nauwelijks meer functioneerde. Artsen wisten niet of hij het zou overleven. “Ze zeiden dat hij waarschijnlijk nooit zonder dialyse zou kunnen. Maar ineens begonnen zijn nieren toch te werken. Artsen kunnen dat tot vandaag nog steeds niet verklaren, aldus Anne-Lize.

Het gezin leeft altijd in een staat van alertheid. Elke keer keer als de zoon van Anne-Lize koorts krijgt moet hij naar het ziekenhuis. “Als hij koorts heeft, gaan we direct in de actie-modus.”

Vertrouwen en liefde in moeilijke tijden
De relatie tussen Angelina en haar moeder was niet altijd gemakkelijk. “Vroeger hadden we vaak ruzie en was het niet altijd gezellig”, vertelt ze.
Door de moeilijke periodes die zij meemaakte, groeiden ze steeds dichter naar elkaar toe.
“Mijn moeder heeft mij weer wat kracht gegeven om mijn leven weer op te pakken”, zegt Angelina.

De afgelopen 4 jaar werd ze meerdere keren opgenomen voor depressie, suïcidale gedachten en overprikkeling door haar autisme. Werken lukte niet meer en ook haar studie heeft ze in haar examenperiode moeten beëindigen omdat zij haar examens niet meer kon doen door de vele opnames. Haar moeder zei altijd: “kijk naar vandaag, niet naar morgen en ook niet naar volgend jaar.” Dat heeft haar overeind gehouden.

De onzichtbare strijd
Angelina is volledig arbeidsongeschikt verklaard. Zelfs even boodschappen doen, kan al te veel zijn. Toch hoort ze vaak: “maar je kan toch wel iets?”
“Dat doet pijn”, vertelt ze. “Je ziet mijn beperkingen niet aan de buitenkant, maar van binnen is het elke dag vechten.”
Een laag inkomen en de angst voor de toekomst zoals het vinden van een eigen woning met dit inkomen, drukken zwaar op haar schouders.

Als geld steeds tekortschiet
Het gezin leeft al jarenlang op het minimum. Dit komt omdat Anne-Lize van de trap is gevallen en ruggenwervels gebroken heeft gehad. Hierdoor is het gezin afhankelijk van één inkomen. Uitjes, vakanties of een dagje weg waren bijna onmogelijk.
“Armoede is niet alleen geen geld hebben. Het is constant stress, constant rekenen, constant zorgen”, vertelt ze.

Prakkie Hoofddorp geeft ademruimte
De steun van Prakkie Hoofddorp kwam precies op het moment dat het gezin het bijna niet meer trok. Een tas boodschappen, een extraatje, een verrassingspakket, het geeft rust, lucht en soms zelfs een glimlach op een donkere dag.
“Die tas betekent dat we weer een week verder kunnen zonder zorgen”, zegt Angelina.

Maar voor haar gaat het verder dan dat. Het is gezien worden. Het gevoel dat er mensen zijn die begrijpen hoe zwaar het is.
“Ze geven niet alleen eten. Ze geven ons ademruimte en even rust in je hoofd.”
De vrijwilligers zijn voor haar een bron van warmte en steun. “Ze doen zoveel, ook al hebben ze het zelf niet altijd makkelijk. Dat raakt me.” 

Een verhaal van kracht en liefde
Ondanks alles wat het gezin heeft meegemaakt: medische nood, psychische pijn en geldzorgen, stralen Angelina en Anne-Lize veerkracht uit. Angelina is dankbaar en diep verbonden met haar moeder. Hun band is het fundament waarop zij verder bouwen. Ondanks alles wat het gezin heeft meegemaakt: medische nood, psychische pijn en geldzorgen. Straalt Angelina veerkracht uit. Ze is dankbaar en diep verbonden met haar moeder. Hun band is het fundament waarop ze verder bouwen.

Help gezinnen zoals dat van Anne-Lize en Angelina 
Het Armoedefonds steunt organisaties zoals Prakkie Hoofddorp én gezinnen die leven met te weinig.
Wil jij ook helpen? Met al 5 euro per maand maak je een blijvend verschil.

Doneer

Expeditie Armoede

Het verhaal van Anne-Lize en Angelina is te zien in het nieuwe seizoen van Expeditie Armoede. In dit tv-programma deelt het Armoedefonds samen met SBS6 de verhalen van mensen die dagelijks moeten rondkomen van te weinig. We laten zien waar zij tegenaan lopen en dat armoede iedereen kan overkomen. Kijk ook mee, elke zondag om 17.00 uur bij SBS6 of via Kijk.

Lees meer over Expeditie Armoede

Thirsa moet kiezen: eten of rekeningen betalen

Thirsa moet kiezen: eten of rekeningen betalen

 
Thirsa (38) is moeder van Sam en Lana. “Ik wilde mijn kinderen een stabiel leven geven. Maar door mijn gezondheid liep alles anders.” Inmiddels komt ze bijna niet rond en moet ze regelmatig kiezen tussen het betalen van rekeningen of boodschappen. Gelukkig is er Happy Kids Happy People, die haar uit de brand helpt en weer hoop geeft. 

Thirsa woont met haar twee kinderen in Houten. Ze groeide zelf op in een gezin waar het financieel altijd krap was. “Dat heeft me gevormd”, vertelt ze. “Ik had mezelf beloofd: later wil ik het anders doen. Mijn kinderen zouden wél rust en stabiliteit krijgen.” Maar haar leven nam een andere wending toen haar lichaam begon uit te vallen.

“De pijn nam mijn leven over”

Rond haar twintigste kreeg Thirsa steeds meer lichamelijke klachten. “Het begon met pijn in mijn armen en schouders. Niet veel later zat het door mijn hele lichaam. De vermoeidheid werd zo heftig dat ik soms nauwelijks kon opstaan.”

Ze ging van onderzoek naar onderzoek: bloedtests, MRI’s, neurologische checks. “In het begin zeiden ze steeds dat ze niets konden vinden. Een neuroloog suggereerde zelfs dat het ‘psychisch’ was. Alsof het tussen mijn oren zat. Dat was echt een klap.”

Pas jaren later bleek dat haar bloedwaarden wel degelijk afweken en dat ze fibromyalgie heeft. Maar de late diagnose had grote gevolgen. “Ik raakte mijn baan kwijt en werd op mijn 28e volledig afgekeurd. Ik moest mijn hele leven opnieuw vormgeven, met twee jonge kinderen.”

“Alles kost energie”

Doordat werken niet meer lukt, moet Thirsa haar dagen zorgvuldig indelen. “Douchen, koken, opstaan… het zijn simpele dingen, maar ze slurpen energie. Als ik de ene taak doe, kan ik de andere niet meer.”

Ook lopen gaat vaak niet. “De scootmobiel heeft mij gered. Maar ik schaamde me er heel lang voor. Tot mijn kinderen zeiden: ‘mama, dit helpt jou. We kunnen dan juist meer met jou doen.’ Dat raakte me. Sindsdien probeer ik het te accepteren.” Maar makkelijk is het niet. “Mensen kijken. Ze oordelen. Ze zien niet wat er van binnen gebeurt.”

“Elke maand puzzelen”

De financiële gevolgen zijn groot. Thirsa leeft van een uitkering. “En dat is heel weinig. Als de rekeningen zijn betaald, blijft er bijna niets over. Soms moet ik kiezen: eten kopen of een andere belangrijke rekening betalen.”

Kleding kopen doet ze nauwelijks. “Voor de kinderen koop ik veel tweedehands. Nieuwe schoenen of een winterjas zijn altijd spannend.” Ook uitjes zijn schaars. “Zwemmen, naar de bioscoop – dat voelt allemaal als luxe. Verjaardagen en feestdagen geven stress. Je wil het leuk maken voor je kinderen, maar dat lukt niet altijd.”

“Mama, andere kinderen zeggen dat wij arm zijn”

Het raakt Thirsa het meest dat het invloed heeft op haar kinderen. “Er is een periode geweest dat ze op school werden gepest. Omdat ik ziek ben, omdat we het niet breed hebben, omdat ik in een scootmobiel zit.” Haar dochter zei ooit: “mama, andere kinderen zeggen dat wij arm zijn. Dat brak mijn hart”, vertelt Thirsa. “Ik probeer ze te leren dat geld niet het belangrijkste is. We maken herinneringen, we sparen voor kleine dingen, we houden veel gesprekken. Ik wil dat ze weten dat geluk niet afhangt van spullen.”

“Happy Kids geeft mijn kinderen even zorgeloze momenten”

Stichting Happy Kids is voor Thirsa een enorme steun. “Ze geven mijn kinderen dingen die ik zelf niet kan geven. Sam mocht naar FC Utrecht en Lana kreeg een prachtige verjaardag, met cadeaus die ik nooit had kunnen betalen.”

Voor Thirsa zijn die momenten goud waard. “Dan voelen mijn kinderen zich gewoon kind. Zonder zorgen, zonder tekorten. En ik voel even geen schuld of stress. Dat geeft me zoveel kracht.”

“Je weet nooit wat iemand echt doormaakt”

Met haar verhaal hoopt Thirsa meer begrip te creëren. “Oordeel niet te snel. Je weet niet wat iemand van binnen doorstaat. Mensen in een uitkering zijn niet lui. Soms is het simpelweg overleven.”

Voor andere ouders die in dezelfde situatie zitten heeft ze een boodschap: “Je bent niet alleen. Schaam je niet. Je kinderen zien jouw liefde, zelfs als je minder kunt geven.”

“Mijn grootste wens? Een dag zonder pijn”

Ondanks alles blijft Thirsa hoopvol. “Ik zou zo graag weer een beetje energie hebben. Een dag zonder pijn. Of kunnen werken, al is het maar een paar uurtjes. Ik mis het gevoel van meedoen.” Maar haar grootste wens is simpel: “Ik wil dat mijn kinderen gelukkig zijn. Zij zijn mijn kracht en mijn alles.”

Help gezinnen zoals dat van Thirsa

Het Armoedefonds steunt organisaties zoals Stichting Happy Kids – én gezinnen die leven met te weinig. Wil jij ook helpen? Met al 5 euro per maand maak je een blijvend verschil.

Doneer

Expeditie Armoede

In Expeditie Armoede deelt het Armoedefonds samen met SBS6 verhalen zoals dat van Mandy: verhalen van mensen die elke dag moeten puzzelen waar ze het beetje geld dat ze hebben aan uitgeven. We laten zien welke keuzes zij moeten maken en dat armoede iedereen kan overkomen. Kijk ook mee, elke zondag om 17.00 uur bij SBS6 of via Kijk.

Lees meer over Expeditie Armoede

Van crisisopvang naar kracht: een nieuw begin voor Sebastiaan

Van crisisopvang naar kracht: een nieuw begin voor Sebastiaan

 
Een jaar lang leefde Sebastiaan (48) in de crisisopvang. Een piepkleine kamer, vijftig voordeuren vol ellende en constante controle. “Je voelt je geen mens meer”, vertelt hij. Maar met de sleutel van een eigen woning in zijn hand, begon voor hem iets wat hij zelf “een bevrijding” noemde. Een nieuwe start. En dankzij Clothing4You vond hij niet alleen nieuwe kleren, maar ook waardigheid, verbinding en een toekomst met hoop.

Armoede: hard, maar vormend

Armoede heeft Sebastiaan nederig gemaakt. Afhankelijk zijn van de Voedselbank en leefgeld, en altijd puzzelen hoe je rondkomt. “Het zet je terug op je plek,” zegt hij. Vooroordelen heeft hij niet bewust ervaren, maar hij weet dat mensen snel oordelen. “Als je eruitziet als een zwerver, zouden mensen kunnen oordelen. Maar ik was gewoon blij dat ik soms een plek had om te slapen.”

Een eigen plek; eindelijk mens zijn

Sebastiaan vertelt glimlachend over zijn huidige woning. Hij woont er sinds driekwart jaar, na een lange periode van overleven. “Een jaar in de crisisopvang, dat sloopt je,” zegt hij. “Je zit op een klein kamertje zonder privacy, met overal om je heen ellende. Je wordt non-stop herinnerd aan waar je bent.”

Juist daarom voelde zijn nieuwe woning als thuiskomen. Met behulp van een kleine lening, gekregen meubels en wat nieuwe spullen richtte hij het in. “Vanaf dag één voelde het alsof ik hier al mijn hele leven woon. Voor het eerst in lange tijd voelde ik me weer mens.”

Uit het isolement, door mensen die zagen wie hij was

Via de Voedselbank kwam hij in aanraking met de hulporganisatie Clothin4U, die inmiddels erg belangrijk zijn voor hem. Voor hen maakte hij een schilderij dat voelde als “voor het eerst echt gehoord worden”. Door nieuwe ontmoetingen, zoals die met Clothing4U, groeide zijn sociale netwerk. En via-via vond hij zelfs de plek waar hij nu woont.

Clothing4You: gezien worden

Clothin4U helpt mensen met een krappe beurs met een kledingpakket. Gevuld met broeken, shirts, jassen, sokken en zelfs verzorgingsproducten. Via zijn bewindvoerder kan Sebastiaan één keer per jaar een kledingpakket uitzoeken. De inhoud is altijd een verrassing, maar precies dát raakt hem.

“Ze stoppen er zoveel zorg in. Het voelt alsof je gezien wordt,” vertelt hij. “Als je oude kleren hebt en weinig geld, dan is het zó fijn als je iets moois hebt om aan te doen. Zij maken dat mogelijk.” Als dank schilderde hij een werk voor de organisatie: een hart, een duif, een zon, gebaseerd op hun eigen kernwoorden. Het hangt nog steeds in hun magazijn. “Daar ben ik trots op.”

Een nieuw leven vol betekenis

Zijn huis, zijn kunst en de mensen die hij ontmoette, markeren een nieuwe fase in zijn leven. Een fase met meer rust, verbondenheid en richting. “Ik probeer nu ook iets voor anderen te betekenen,” zegt hij. “Want ik weet hoe het voelt om alleen te zijn. En hoe het voelt als iemand tóch naar je omkijkt.” Sebastiaan is het levende bewijs dat zelfs na een dieptepunt ruimte kan ontstaan voor groei, creativiteit en hoop. Wil jij mensen als Sebastiaan helpen? Draag jouw steentje bij!

Doneer

Expeditie Armoede

In Expeditie Armoede deelt het Armoedefonds samen met SBS6 verhalen zoals die van Sebastiaan: verhalen van mensen die elke dag moeten puzzelen waar ze het beetje geld dat ze hebben aan uitgeven. We laten zien welke keuzes zij moeten maken en dat armoede iedereen kan overkomen. Kijk ook mee; elke zondag om 17.00 uur bij SBS6 of via Kijk.

Lees meer over Expeditie Armoede

Voor Mandy is armoede beperkender dan haar rolstoel

Voor Mandy is armoede beperkender dan haar rolstoel

 

 

Mandy is alleenstaand moeder van twee kinderen. Al vanaf haar geboorte zit ze in een rolstoel. “Ik ben het niet anders gewend,” vertelt ze, maar de wereld om haar heen ziet het vaak anders. “Ik was met mijn vijftiende overal al een bijbaantje aan het zoeken. En dan werd ik niet aangenomen omdat ik in een rolstoel zit.” Maar, zelf ziet ze haar rolstoel niet als een uitdaging; rondkomen met haar twee kinderen wél.

“Rondkomen is wel heel lastig. Als je alleen komt te staan, denkt iedereen dat je veel toeslagen krijgt. Maar dat is niet zo, daar lukt het niet mee. Je moet drie monden voeden. En dat niet alleen, alles wordt duurder. Kinderen groeien snel en schoenen zijn binnen een maand kapot.”

Vaak “Nee” zeggen

Richting de feestdagen wordt de financiële puzzel nog ingewikkelder. “Het levert een hele hoop stress op. Zodra de feestdagen voorbij zijn, ben ik eigenlijk al bezig voor het volgende jaar. Doe ik dat op het laatste moment, dan ga ik het niet redden. Dan sta ik met kerst of Sinterklaas met niets.” Ze voegt eraan toe: “Ik ben altijd blij als de feestdagen voorbij zijn.”

“Ik lig er soms wakker van. Hoe ga ik het doen? En doe ik het goed genoeg? Geef ik ze wel genoeg? Dat soort dingen,” zegt Mandy. Ze probeert haar kinderen alles te geven wat ze kan, maar vaak moet ze helaas “Nee” zeggen. “Omdat het er gewoon niet is. Eten op de plank, een dak boven het hoofd. Dat soort dingen gaan toch voor.”

Een fijne plek voor de kinderen, dankzij Stichting Present Parkstad

Dat dak boven het hoofd is er gelukkig, maar ook in huis zijn er uitdagingen. Mandy woont in een ouder huis met veel achterstallig onderhoud. Voor zichzelf vindt ze dat nog niet zo erg, maar voor haar kinderen wil ze graag een fijne eigen plek creëren. “De kinderen hebben om niks gevraagd, maar ik wilde dat zij een persoonlijk kamertje hadden. Mijn dochtertje had bijvoorbeeld geen echt eigen kamer. Het behang was half af en er zat een gat in de muur. Alles was oud en beschadigd. Dat gunde ik haar niet. Gewoon een rustig, mooi kamertje waar ze zich veilig voelt en kan slapen.”

Helaas lukt het Mandy niet om dit zelf te doen. “Hier in huis kan ik niet heel veel doen qua opknappen. Daar is gewoon geen geld voor, geen budget. Daarom ben ik heel blij met Stichting Present Parkstad.”

Rond de zomer heeft Stichting Present Parkstad de kamer van Mandy’s dochter opgeknapt. Zij heeft nu een fijne, eigen plek waar zowel Mandy als haar dochter ontzettend blij mee zijn. En daar blijft het niet bij: “Na de opknapbeurt van de kamer van mijn dochter, gaat Present Parkstad nu ook aan de slag met de slaapkamer van mijn zoon. Zo krijgt hij, net als zijn zus, een eigen plek om tot rust te komen en zich terug te trekken.”

Help moeders zoals Mandy

Mandy’s kinderen hebben dankzij Stichting Present Parkstad weer een veilige en gezellige slaapplek. Met jouw steun kunnen meer moeders zoals zij hun kinderen een fijne plek geven. Al met 5 euro per maand kan jij het leven van een gezin in armoede veranderen.

Doneer

Expeditie Armoede

In Expeditie Armoede deelt het Armoedefonds samen met SBS6 verhalen zoals dat van Mandy: verhalen van mensen die elke dag moeten puzzelen waar ze het beetje geld dat ze hebben aan uitgeven. We laten zien welke keuzes zij moeten maken en dat armoede iedereen kan overkomen. Kijk ook mee, elke zondag om 17.00 uur bij SBS6 of via Kijk.

Lees meer over Expeditie Armoede

Jeroen kiest voor het leven op straat, maar: “Het liefdeloze, dat is moeilijk”

Jeroen kiest voor het leven op straat, maar: “Het liefdeloze, dat is moeilijk”

 

Twee jaar geleden besloot Jeroen, ook wel bekend als ‘de dakloze kunstenaar’, om op straat te leven. Eigenlijk was hij altijd al op reis. “Voor mij is het een verlengstuk van wat ik interessant vind: kamperen en survivallen. Ik heb in het leger gezeten, dus ik weet hoe ik mezelf warm moet houden. Dit is voor mij een uitdaging, een manier om te overleven én te leren.” Maar toch: overleven op straatblijft soms zwaar.  

Overleven als levensstijl

Jeroen leeft zonder bankrekening en zonder vaste woonplaats. Hij reist door Nederland en verdient wat hij nodig heeft met het verzamelen van blikjes. “Er is altijd wel eten te vinden. Supermarkten gooien zoveel weg. En als ik écht iets nodig heb, loop ik gewoon wat langer door met blikjes verzamelen. Dan komt het wel goed.”

Maar ook al noemt hij het een keuze, het straatleven is niet altijd licht. “Je moet uit het juiste hout gesneden zijn om op straat te leven. Soms word je bedreigd of aangevallen. Gelukkig kan ik mezelf goed verdedigen, maar het blijft een harde wereld.”

“Het liefdeloze op straat, dat is vervelend”

Wat Jeroen het meest mist van het hebben van een eigen plek, is menselijk contact. “Ik ben een gevoelsmens, dus het liefdeloze op straat, dat is moeilijk. De meeste mensen die ik hier zie, zijn verslaafd of zitten in een uitzichtloze situatie. Ze hebben geen dromen meer. Dan is het fijn als je iemand tegenkomt met wie je gewoon normaal kunt praten.”

Een bakje koffie met betekenis

Zo iemand is Jesse. Met de Koffiets brengt hij koffie, soep, brood en soms sokken of tandenborstels naar mensen die op straat leven. “Jesse is goed voor mij. Hij komt langs met koffie en eten, maar vooral met een gesprek. Dat vind ik het belangrijkste. Gewoon even praten met iemand die niet van de straat is.”

Jesse weet hoe belangrijk dat is. Hij was zelf ooit dakloos. Hij zou gaan samenwonen met zijn vriendin, maar dat ging op het laatste moment niet door. “Vlak voor de winter kon ik gelukkig bij het Leger des Heils terecht,” vertelt hij. “Maar ik weet nog goed wat een warm kopje koffie en een goed gesprek kunnen betekenen. Daarom doe ik dit.”

Help mensen als Jeroen
Jeroen houdt zich staande straat, maar niemand zou het alleen moeten doen. Met jouw steun kunnen we mensen als hij iets geven wat verder gaat dan koffie of sokken: een teken dat ze er nog toe doen. Al voor vijf euro per maand geef je warmte, menselijkheid en hoop.

Doneer

Expeditie Armoede

In Expeditie Armoede deelt het Armoedefonds samen met SBS6 verhalen zoals dat van Jeroen: verhalen van mensen die elke dag moeten puzzelen waar ze het beetje geld dat ze hebben aan uitgeven. We laten zien welke keuzes zij moeten maken en dat armoede iedereen kan overkomen. Kijk ook mee, elke zondag om 17.00 uur bij SBS6 of via Kijk.

Lees meer over Expeditie Armoede

Een baby, geen baan en toch hoop voor Dionne: zo hielp Stichting Debster’s

Een baby, geen baan en toch hoop voor Dionne: zo hielp Stichting Debster’s

Net voor haar zwangerschapsverlof verliest Dionne (22) haar baan. “Je weet: binnen een paar weken heb ik een dochtertje. Wat nu?” Hoe moeten ze al die babyspullen betalen, zoals luiers, kleertjes en voeding? Gelukkig kon Stichting Debster’s hen helpen. Met hun babypakket gaven ze niet alleen praktische steun, maar ook iets wat onbetaalbaar is: rust en hoop.

Zodra Dionne ontdekt dat ze zwanger is, zetten zij en Calan alles op alles om het goed te regelen voor hun kleintje. Dat blijkt alleen niet makkelijk. “Vanaf week drie tot zeventien kon ik niks eten of drinken,” vertelt ze. “Ik was constant misselijk, viel kilo’s af. Toch bleef ik werken, want er moest geld binnenkomen. Je weet: er komt een kindje, dus je wilt dat alles goed geregeld is.”

Geld voor luiers

Maar vlak voordat haar zwangerschapsverlof begon, kreeg ze slecht nieuws. “Mijn werkgever zei dat ze mijn contract niet gingen verlengen. Een week voor mijn verlof. Ik had al twee verlengingen gehad en zou eigenlijk vast in dienst komen. Maar toen ik zwanger bleek, was het ineens ‘druk’. Dat kwam zó hard aan. Alsof ik straf kreeg omdat ik moeder werd.”

Toch vecht Dionne het niet aan, omdat ze hoogzwanger is en wel meer zorgen heeft. Een paar weken later wordt hun dochter geboren en blijft het puzzelen om rond te komen. Ze leven van Calans salaris. “Hij werkt fulltime, maar omdat hij pas 21 is, krijgt hij nog geen vol loon. Soms wil je even iets leuks doen, maar dan denk je: nee, dat geld is voor luiers. Voor de kleine.”

Bij opa op zolder

Ook een eigen plek vinden is lastig. “Huren zijn zó hoog. Met één inkomen lukt dat gewoon niet.” Daarom wonen ze nu bij de familie van Calan. “We wonen tijdelijk bij mijn opa op zolder, in afwachting van een eigen woning,” vertelt Calan. Dionne vult aan: “Het is behelpen. We hebben maar één kamer, dus de babyspullen staan overal. Maar we doen het ermee.”

Hulp: de babybox van Debster’s

De babybox van Stichting Debster’s bracht verlichting. “We kregen spullen die we anders nooit allemaal tegelijk hadden kunnen kopen: verzorgingsproducten, kleertjes, luiers. Dat scheelt zó veel. Maar het mooiste vond ik het gevoel: dat er mensen zijn die aan je denken. Mensen die je niet kennen, maar die je willen helpen. Dat geeft rust. Je kunt weer even ademhalen.”

Hulp vragen vond Dionne moeilijk. “Ik ben niet iemand die snel om hulp vraagt. Je wilt sterk zijn, het zelf doen. Maar soms lukt dat gewoon niet. En dan is het fijn als er iemand is die zegt: ‘Het is oké, je hoeft het niet alleen te doen.’ Bij Debster’s voelde ik me meteen welkom. Ze luisteren echt, ze zijn oprecht geïnteresseerd. Dat doet wat met je.”

Hoop voor de toekomst

Ondanks de moeilijke start kijkt Dionne met vertrouwen vooruit. “Ik begin binnenkort weer met werken. Dat geeft wat meer lucht. En Calan wil volgend jaar solliciteren bij de mariniers. We doen er alles aan om onze dochter een fijne toekomst te geven. We hebben niet veel, maar we hebben elkaar. En dat is het belangrijkste.”

Help gezinnen zoals dat van Dionne

Het Armoedefonds helpt organisaties als Stichting Debster’s én jonge ouders zoals Dionne. Help je ook mee? Al met 5 euro per maand kun jij het verschil maken!

Doneer

Expeditie Armoede

In Expeditie Armoede deelt het Armoedefonds samen met SBS6 verhalen zoals dat van Dionne: verhalen van mensen die elke dag moeten puzzelen waar ze het beetje geld dat ze hebben aan uitgeven. We laten zien welke keuzes zij moeten maken en dat armoede iedereen kan overkomen. Kijk ook mee, elke zondag om 17.00 uur bij SBS6 of via Kijk.

Lees meer over Expeditie Armoede